Ιστορική εξέλιξη

Η ιστορία της νεότερης Ελλάδας αρχίζει με την Ελληνική επανάσταση του 1821 και την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους το έτος 1828.  Από το 1832 μέχρι το 1974, το ελληνικό κράτος ήταν βασίλειο (με διαστήματα χωρίς βασιλεία) και μετά το 1974 το πολίτευμα είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.  Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας ψηφίστηκε από τη Βουλή τον Ιούνιο του 1975 και αναθεωρήθηκε τρεις φορές (το 1986, το 2001 και το 2008) σε περιορισμένο αριθμό διατάξεών του. O ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας προϋπήρχε της διασύνδεσης της πορείας της χώρας με τις προσπάθειες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα/Ένωση. Έλαβε ωστόσο, συγκεκριμένη διάσταση με την υποβολή της αίτησης για σύνδεση με τη νεοπαγή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τον Ιούνιο του 1959, αίτηση που οδήγησε στην υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961.  Η Συμφωνία αυτή που ουσιαστικά αποτελούσε το πρώτο βήμα στην πορεία της Ελλάδας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε» με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (Απρίλιος 1967) και επανεργοποιήθηκε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974).  Στις 12 Ιουνίου 1975 η Ελλάδα υπέβαλε αίτηση για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και στις 28 Μαΐου 1979 υπογράφτηκε στην Αθήνα η Πράξη Προσχώρησης της χώρας, η οποία τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 1981. Την 1η Ιανουαρίου 2002, η Ελλάδα εντάχθηκε στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ). Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 51 ιδρυτικών μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) από το 1945.  Ανήκει επίσης στον:

• Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).
• Συμβούλιο της Ευρώπης.
• Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
• Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Έχει συνάψει πληθώρα διμερών και πολυμερών συμφωνιών και ως μέλος μετέχει σε όλες τις συνεργασίες της ΕΕ με άλλους οργανισμούς και ενότητες κρατών.