Kolegia

Kolegia funkcjonują na podstawie legislacji dotyczącej systemu oświaty i zaliczane są do systemu oświaty. Kolegia pracowników służb społecznych zostały utworzone w roku 2005, kształcą w zawodzie pracownik socjalny w systemie stacjonarnym i niestacjonarnym. Nauka w kolegiach trwa 3 lata (6 semestrów) i prowadzi do uzyskania dyplomu. Kolegia pracowników służb społecznych specjalizują się w kształceniu pracowników socjalnych. W roku akademickim 2020/2021 działały 4 kolegia pracowników służb społecznych do których w roku 2019/2020 uczęszczało 222 słuchaczy.

Publiczne kolegia pracowników służb społecznych są tworzone i prowadzone przez władze wojewódzkie. Utworzenie publicznego kolegium wymaga pozytywnej opinii Ministra Rodziny,  Pracy i Polityki Społecznej.

Każde kolegium jest objęte opieką naukowo-dydaktyczną przez uczelnię, która prowadzi studia magisterskie na kierunkach i specjalnościach odpowiadających specjalności prowadzonej w kolegium. Szczegółowe warunki opieki akademickiej określa obowiązkowe porozumienie między organem prowadzącym kolegium a uczelnią. Nadzór nad kolegiami pracowników służb społecznych prowadzą kuratorzy oświaty.

Uczelnie

W Polsce wyróżnione zostały dwa główne typy uczelni: uczelnie akademickie oraz uczelnie zawodowe.

Uczelnia akademicka to uczelnia, która prowadzi działalność naukową i posiada kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 1 dyscyplinie naukowej albo artystycznej. Uczelnie akademickie mogą prowadzić studia wyższe, tj. studia pierwszego stopnia, prowadzące do uzyskania tytułu licencjata lub inżyniera (ISCED 6), studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie, prowadzące do uzyskania tytułu magistra lub równorzędnego (ISCED 7), oraz kształcenie doktorantów (ISCED 8).

Uczelnia zawodowa to uczelnia, która prowadzi kształcenie uwzględniające potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego i nie spełnia kryteriów uczelni akademickiej. Prowadzi studia  pierwszego stopnia, może  również prowadzić studia drugiego stopnia oraz jednolite studia magisterskie. Uczelnie zawodowe obejmują również dawne wyższe szkoły zawodowe, które posiadają uprawnienia jedynie do prowadzenia studiów pierwszego stopnia, kończących się tytułem licencjata lub inżyniera. Uczelnie zawodowe prowadzą studia wyłącznie o profilu praktycznym.

Dodatkowo, Ustawa o szkolnictwie wyższym i nauce wprowadza wymogi dotyczące nazewnictwa szkół wyższych. I tak, wyraz „akademia” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej, wyraz „politechnika” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 2 dyscyplinach w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych, natomiast wyraz „uniwersytet” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 6 dyscyplinach naukowych lub artystycznych, zwanych dalej „dyscyplinami”, zawierających się w co najmniej 3 dziedzinach nauki lub sztuki, zwanych dalej „dziedzinami”.

W celu prowadzenia studiów wyższych zarówno uczelnie akademickie, jak i uczelnie zawodowe są zobowiązane spełnić te same warunki, zawarte w Rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 27 września 2018 r. w sprawie studiów.

Rozporządzenie określa m.in.:

1. warunki, jakie musi spełniać program studiów;
2. zakres informacji zawartych we wniosku o pozwolenie na utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu,;
3. kierunki studiów, które są prowadzone jako jednolite studia magisterskie;
4. wymagania dotyczące prowadzenia zajęć z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość oraz maksymalną liczbę punktów ECTS, jaka może być uzyskana w ramach tego kształcenia
5. wymogi dotyczące dokumentacji przebiegu studiów, legitymacji i dyplomów.

W programie studiów określa się m.in. formę studiów, liczbę semestrów i liczbę punktów ECTS konieczną do ich ukończenia oraz tytuł zawodowy nadawany absolwentom. Dodatkowo, program zawiera wskazanie zajęć (lub grupy zajęć), niezależnie od formy ich prowadzenia, wraz z przypisaniem do nich efektów uczenia się i treści programowych zapewniających uzyskanie tych efektów;  łączną liczbę godzin zajęć; sposoby weryfikacji i oceny efektów uczenia się osiągniętych przez studenta w trakcie całego cyklu kształcenia oraz łączną liczbę punktów ECTS, jaką student musi uzyskać w ramach zajęć prowadzonych z bezpośrednim udziałem wykładowców. Należy również wskazać wymiar, zasady i formę odbywania praktyk zawodowych oraz liczbę punktów ECTS, jaką student musi uzyskać w ramach tych praktyk. Co do zasady, program studiów umożliwia studentowi wybór zajęć, którym przypisano punkty ECTS w wymiarze nie mniejszym niż 30% łącznej liczby punktów ECTS.

Programy studiów muszą być przygotowane w zgodzie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie charakterystyk drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6–8 Polskiej Ramy Kwalifikacji, które określa charakterystyki drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach systemu szkolnictwa wyższego i nauki po uzyskaniu kwalifikacji pełnej na poziomie 4, ujęte w kategoriach wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych.

Studia dzielą się na studia o profilu praktycznym i ogólnoakademickim, co ma swoje odwzorowanie w programie studiów. W przypadku studiów o profilu praktycznym program obejmuje zajęcia kształtujące umiejętności praktyczne w wymiarze większym niż 50% ogólnej liczby punktów ECTS, natomiast w przypadku profilu ogólnoakademickiego - obejmuje zajęcia związane z prowadzoną w uczelni działalnością naukową w dyscyplinie lub dyscyplinach, do których przyporządkowany jest kierunek studiów, w wymiarze większym niż 50% liczby punktów ECTS.

Zgodnie z ustawą Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce można wyróżnić następujące specjalne rodzaje szkół wyższych:

• uczelnia wojskowa – uczelnię publiczną nadzorowaną przez ministra właściwego ds. obrony narodowej;
• uczelnia służb państwowych – uczelnię publiczną nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
• uczelnia artystyczna – uczelnię publiczną nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
• uczelnia medyczna – uczelnię publiczną nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia;
• uczelnia morska – uczelnię publiczną nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej;

W roku akademickim 2018/2019 w Polsce funkcjonowało 360 uczelni, w tym 230 uczelni niepublicznych, w tym 11 uczelni organizacji wyznaniowych. Wśród uczelni można wyróżnić następujące typy (według GUS):

• uniwersytety
• uczelnie techniczne
• uczelnie rolnicze
• uczelnie ekonomiczne
• uczelnie pedagogiczne
• uniwersytety medyczne
• uczelnie morskie
• akademie wychowania fizycznego
• uczelnie artystyczne
• uczelnie teologiczne
• uczelnie resortu obrony narodowej oraz resortu spraw wewnętrznych i administracji.

Większość uczelni publicznych (ok. 70%) to uczelnie akademickie, które prowadzą studia pierwszego i drugiego stopnia oraz kształcenie doktorantów, a pozostałe (ok. 30%) to uczelnie zawodowe, oferujące studia pierwszego i drugiego stopnia.

Należy zwrócić uwagę, że od roku 2010/2011, kiedy to w Polsce działało 460 uczelni następuje powolny proces normalizacji rynku usług edukacyjnych wynikający ze spadku popytu, co jest efektem w głównej mierze niżu demograficznego. W efekcie niektóre szkoły wyższe podlegały w ostatnich latach procesowi konsolidacji lub likwidacji.

Jak wyjaśniono powyżej, kształcenie doktorantów może być również prowadzone przez jednostki naukowo-badawcze inne niż uczelnie (Polska Akademia Nauk (http://www.pan.pl/) oraz instytucje badawczo-rozwojowe). Uprawnienie do nadawania stopnia doktora w dyscyplinie posiada uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy albo instytut międzynarodowy w dyscyplinie, w której posiada kategorię naukową A+, A albo B+. Instytucje te nie są omawiane jako odrębny typ instytucji prowadzących studia, gdyż ich głównym zadaniem jest prowadzenie działalności naukowo-badawczej, a nie studiów.

Studia mogą mieć dwie podstawowe formy organizacyjne: stacjonarną i niestacjonarną.

• studia stacjonarne – w ramach których co najmniej połowa punktów ECTS objętych programem studiów jest uzyskiwana w ramach zajęć z bezpośrednim udziałem nauczycieli akademickich lub innych osób prowadzących zajęcia i studentów;
• studia niestacjonarne, wskazane w uchwale senatu, w ramach których mniej niż połowa punktów ECTS objętych programem studiów może być uzyskiwana z bezpośrednim udziałem nauczycieli akademickich lub innych osób prowadzących zajęcia i studentów.;

Studia niestacjonarne z reguły odbywają się w trybie zaocznym lub wieczorowym.

Uczelnia akademicka posiadająca kategorię naukową A+ albo A w co najmniej 4 dyscyplinach zawierających się w co najmniej 2 dziedzinach może prowadzić indywidualne studia międzydziedzinowe, które kończą się uzyskaniem dyplomu na więcej niż 1 kierunku.

Uczelnia może prowadzić studia wspólne z inną uczelnią, instytutem PAN, instytutem badawczym, instytutem międzynarodowym, zagraniczną uczelnią lub instytucją naukową. Zasady współpracy określa umowa zawarta w formie pisemnej. Absolwent studiów wspólnych może otrzymać dyplom wspólny.

Uczelnia może prowadzić studia dualne, które są studiami o profilu praktycznym prowadzonymi z udziałem pracodawcy. Organizację studiów określa umowa zawarta w formie pisemnej.

Zajęcia mogą być prowadzone z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, jeśli liczba punktów ECTS, uzyskana w ten sposób nie jest większa niż 50% ogólnej liczby punktów ECTS uzyskanej w  trakcie studiów. Dodatkowo, konieczne jest łączne spełnienie następujących wymagań:

• wykładowcy są przygotowani do ich realizacji w ten sposób, a realizacja zajęć jest na bieżąco kontrolowana przez uczelnię;
• dostęp do infrastruktury informatycznej i oprogramowania umożliwia synchroniczną i asynchroniczną interakcję między studentami a wykładowcami;
• zapewniono materiały dydaktyczne opracowane w formie elektronicznej;
• studenci mają możliwość osobistych konsultacji z nauczycielami akademickimi i innymi osobami prowadzącymi zajęcia w siedzibie uczelni lub w jej filii;
• weryfikacja osiągnięcia przez studentów efektów uczenia się odbywa się przez bieżącą kontrolę postępów w nauce, z tym że przeprowadzanie zaliczeń i egzaminów kończących określone zajęcia odbywa się w siedzibie uczelni lub w jej filii;
• studenci odbyli szkolenia przygotowujące do udziału w tych zajęciach.

W przypadku zajęć kształtujących umiejętności praktyczne metody i techniki kształcenia na odległość mogą być wykorzystywane jedynie pomocniczo.

W latach 2020-21, ze względu na pandemię COVID-19 wprowadzono procedury i rozwiązania, które przeniosły większość procesu kształcenia do środowiska elektronicznego. Zajęcia z bezpośrednim kontaktem z nauczycielem zostały ograniczone do tych, które mają wymiar praktyczny i osiągnięcie przewidzianych dla nich efektów kształcenia jest nie możliwe w środowisku wirtualnym. Przepisy w tym zakresie są na bieżąco aktualizowane, w zależności od wymogów rygorów sanitarnych.